Mali konularda mahalli örgütler bugüne kadar hemen tümüyle merkezi olanaklara dayandılar. Başlangıçta belli temel ihtiyaçlar çerçevesinde bunun anlaşılır nedenleri vardı. Ne var ki bu öyle sine bir alışkanlık ve rehavet yarattı ki, kendi mali olanaklarıyla faaliyetini örgütleyecek bir yeterliliğe ulaşmak, dahası, örgütün genel ihtiyaçlarına da katkıda bulunmak gibi temel bir sorumluluk la yüzyüze olduklarını neredeyse tümden unuttular. Bu alışkanlı ğa, bu yerleşmiş ve kökleşmiş zaafa mutlaka bir son verilmelidir. İl komiteleri, il düzeyinde gelir kaynakları yaratmak, bunları yara tıcı bir çabayla sürekli çoğaltmak, bu arada aidat ve bağışları tam bir düzene sokmak sorumluluğu ile yüzyüzedirler. Hareketin genel planda ve merkezi faaliyetlerinde hızla artan giderleri bu nu ayrıca gerektirmektedir. Tüm İK’lar, bir an önce, mali açıdan MK’ya yük olmak bir yana, gelirlerinin bir kısmını merkeze ak tararak ona yardımcı da olmalıdırlar.
