*Türk burjuvazisinin belli kesimlerine yönelik yaklaşımlar, bu aynı sürecin bir başka yönüdür. Bilindiği gibi, sömürgeci Türk burjuvazisi, başarısız ateşkesin ardından azgın bir şovenizm eşliğinde kirli savaşı akıl almaz boyutlara vardırdı. Fakat gerilla hareketinin dayanma gücü ile kitlelerin bu harekete kırlamayan desteği, bu politikayı hızla iflasa götürmektedir. Bu, emperyalist destekçiler kadar Türk burjuvazisinin TÜSİAD’da temsil edilen ve uzun vadeli çıkarlar konusunda hassas olan en güçlü kesimleri tarafından da görülmekte, çıkmaza giren politikanın alternatifleri bir süredir dipten dibe hazırlanmaktadır. TÜSİAD’ın kirli savaşın tırmandırıldığı bir tarihte, daha 1993 sonbaharında, ortaya bir “siyasal çözüm” tartışması atması boşuna değildir. Özal’ın ardından bu eğilimi Cem Boyner’in YDH’sı seslendirmektedir. Bugün için açıkça telaffuz etmeseler de, aslında bu kesimler savaşın tarafları konusunda gerçekçidirler. Bu çerçevede, PKK şahsındaki gelişme (105)ler ile Kürt burjuvazisinin harekette artan ağırlığını dikkatle de ğerlendirmektedirler.
