Abbas ibn Mühəmməd Rza Qumi. Birinci hissə

(«Ənbiya», 8)

Başa düşdüm ki, acdır. Dedim:

– Tələs, tez gəl.

– «Allah-təala heç kimin boynuna gücündən artıq yük qoymaz». («Bəqərə», 286)

İndi də yorulub, yeriməyə taqəti olmadığını anlayıb dedim:

– Gəl dəvəyə min, arxada əyləş.

– «Əgər yerdə və göydə yeganə Allahdan başqa allahlar olsaydı, yer-göy bir-birinə dəyərdi». («Ənbiya», 22)

Demək, mənimlə birgə dəvədə oturmağa həya edir. Dəvədən düşüb onu təkcə mindirdim. Elə ki dəvəyə mindi, dedi:

– «Pak və münəzzəhdir o Allah ki, bunu bizə müti etdi¹³». («Zuxruf», 13)

Karvana çatan zaman ondan soruşdum:

– Karvanda sənin qohum-əqraban varmı?

Dedi:

– «Ey Davud, biz səni Yer üzündə öz xəlifəmiz etdik(qərar verdik)». («Sad»,26)

– «Mühəmməd Peyğəmbərdən başqa bir şey deyildir». («Ali-imran», 144)

«Ey Yəhya, kitabı möhkəm tut». («Məryəm», 12)

«Ey Musa, mənəm Allah». («Qəsəs», 30)

Başa düşdüm ki, karvanda ona qohum olan Davud, Mühəmməd, Yəhya və Musa adında şəxslər vardır. Onları çağırdım. Dörd nəfər cavan o qadına tərəf gəldilər. Ondan soruşdum:

– Bunlar sənin nəyindir?

– «Mal və övlad dünya həyatının bəzəyidirlər». («Kəhf», 46)

Məlum oldu ki, onlar qadının övladlarıdır. Əzizləri qadının yanına gələndə o dedi:

– «Ey ata, onu qulluğa götür. Çünki yaxşı bir insanı qulluğa götürürsən. O, qüvvətli və əmin bir şəxsdir». («Qəsəs», 26)

Qadın bununla onlara deyir ki, mənim muzdumu versinlər.Onlar mənə bir miqdar pul verdilər. Əmn onlardan soruşdum:

– Bu xanım kimdir?

Dedilər:

– Bu qadın həzrəti-Zəhra(s.ə)-nın kənizi, bizim anamız Fizzədir. O, iyirmi ildir ki, Quran ayələrindən başqa bir söz danışmır.¹⁴

Həzrəti-Zəhra(s.ə) və onu sevənlərin fəziləti, behiştdəki məqamları.

Əbu Cəfər Təbəri «Bəşarətül Mustafa» adlı kitabında Həmmam Əbi Əlidən belə nəql edir:

Bir gün Kəbul Əhbardan soruşdum:

– Əli ibn Əbitalib(ə.s)-in dostları barədə fikriniz nədir?

O dedi:

– Mən onların «Quran»da vəsfini tapmışam. Onlar Allahın hizbi¹⁵, İslamın köməkçiləri, Allah vəlisinin ardıcılları, insanlar arasında Allahın alicənab və seçilmiş bəndələridirlər. Allah-təala onları öz dini üçün seçib, behişti onlar üçün yaratmışdır. Behiştdə Firdovsi-Əlada şəffaf mirvari dənəsindən və ləl cəvahirdən düzəldilmiş otaqlarda yaşayarlar. Onlar müqəddəs şəxsiyyətlərin arasındadırlar. Belə şəxslər hələ əl dəyməmiş içkilərdən içərlər. Bu içki onlara məxsus «Təsnim» adlı bulağın suyundandır. «Təsnim» Allah-təalanın həzrəti-Fatimə(s.ə)-yə əta etdiyi bulaqdır. Bu bulağın mənbəyi qübbəsi soyuqluqda kafur, dadı zəncəfil, iyi isə müşk kimi olan bir sütunun dibindədir. O bulaq arxlara axar, Fatimə(s.ə)-nin dostları da ondan içərlər. Bu qübbənin dörd sütunu vardır. Onun bir sütunu da yaşıl zümrüddəndir. Həmin sütunun dibində isə təhur və baldan olan şərabla dolu daha iki bulaq vardır. Bu çeşmələrdən hər biri behiştin aşağı hissəsindən axır. Təkcə Təsnim çeşməsi cənnətin yuxarı başında axır. Onun suyundan yalnız behiştin xüsusi adamları içəcəklər. Onlar Əli(ə.s)-nin dostlarıdırlar. Budur, Allah-təalanın «Quran»da buyurduğu kəlamın təfsiri:

– «Onlar ağzı bağlı əl dəyməmiş şərabla sirab olarlar. O elə bir çeşmədir ki, ondan yalnız Allahın ən yaxın adamları içəcəklər.»(«Mutəffifin», 25-28)

Sonra Kəbul Əhbar dedi: «Allaha and olsun, Əli(ə.s)-nin dostlarını ancaq Allahın əhdü-peyman bağladığı şəxslər sevir».

Əbu Cəfər Təbəri yuxarıdakı rəvayəti nəql edəndən sonra yazır ki, Peyğəmbər(s) və onun Əhli-beyti(ə.s)-ni sevənlərin, bu hədisi qızıl suyu ilə yazmağına dəyər. Onların behiştin bütün ali dərəcələrinə əlləri çatacaqdır. Bu rəvayət əhli-təsənnündən də nəql olunmuşdur.