Dolayısıyla, Türkiye’nin politik kitle hareketleri açısından yıllardır durgun geçen ortamında, gelişmekte olan yeni kitle hareketinin taşıdığı büyük politik önem ne olursa olsun, işçi sı nıfının bugün için bu hareketin odağında ve önünde bulunmama sı, temel önemde bir zaaf göstergesidir. Bu, hareketin gücünde(52)ve yapısında olduğu kadar, hedefleri ve istikrarında da ciddi za yıflıklara zemin olacak bir olgudur.
Bu iki olgu birarada, komünistlerin döneme ilişkin devrimci siyasal görevlerine ışık tutmaktadır. Komünistler, çalışan sınıfla rın değişik kesimleri ve katmanları içinden düzene ya da devlete karşı fışkıran her mücadele ve eylemi desteklemeli, mümkün mer tebe içinde yeralmalı, önderlik etmeye çalışmalıdırlar. Fakat öte yandan, gündelik politik çalışmalarını gitgide daha planlı ve etkili bir biçimde fabrika işçilerine yöneltmeli, sanayi, işçileri içinden kitlesel çıkışların gerçekleşmesi için özel bir gayret göstermelidir ler.
