Eksen yayincilik

İkinci temel faktör, yine 12 Eylül’le kitlelerin itildiği depolitizasyon durumudur. Toplumdaki devrimci odakları ezen ve uzun yıllar aşılamayan bir güçsüzlüğe iten 12 Eylül, yığınları ise, sistematik baskı ve sindirme, yanısıra bununla içiçe geçmiş çok yönlü bir ideolojik saldırı sayesinde, derin bir depolitizasyon içine sokmayı başardı. Bunun etkileri yakın döneme kadar güçlü bir biçimde devam etti. Öylesine ki, dayanılmaz yaşam koşullarının yıllar öncesinde bazı iktisadi ve demokratik haklar için mücadeleye ittiği geniş işçi kitleleri, politik mücadele alanına bir türlü çıkmayı başaramadılar. Mücadeleleri gelip böyle bir eşiğe dayandığında, çok nadir durumlarda bu sınırı kendiliğinden aştılar. Çoğu durumda ise, ileriye çıkamayıp geri çekildiler. Bunda devrimci önderlik boşluğu kadar, depolitizasyonun derin etkileri de rol oynadı. İşçilerin sendikal alanın dışından kendilerine yönelen devrimci politik çabalara karşı rahatsız edici kayıtsızlıklarının gerisinde de bu aynı olgu yatmaktadır. Kuşkusuz depolitizasyonun bu denli uzun süreli olması, düzenin bunu bir politika olarak sürdürmesinden dolayıdır. Baskı aygıtının yanısıra, ideoloji ve propaganda aygıtlarını, özellikle de medyayı başarılı bir biçimde kullanarak, bu etkiyi sistematik bir çabayla hergün yeniden yeniden üretmesinden dolayıdır. Sermaye düzeni, köşe dönmeci bireyci ideolojiden yoz kozmopolit kültüre, dinden Doğu Avrupa’daki olaylara, “bölücülük” olarak sunduğu Kürt özgürlük mücadelesinden “terör” olarak sunduğu devrimci siyasal çabalara kadar,(46)her türlü araç ve konuyu bu doğrultuda kullandı.