Eksen yayincilik

Halk kitlelerinin soluğunu kesen tüm bu “tedbirler“le kapitalistlere nefes aldırıldığı, onların krizin yaratacağı çöküntüden kurtarıldığı bir gerçektir. Fakat aynı şekilde, bu önlemlerin krizin nedenlerine değil, etkilerine, yani faturasına yönelik olduğu; bu önlemlerle sağlanan “başarı”nın, yalnızca, faturayı kapitalistler yerine işçilere ve emekçilere ödettirmeyi başarmaktan ibaret olduğu da bir gerçektir. Yılın sonunda tüm temel ekonomik göstergeler, bu gerçeği açıklıkla teyid etmektedir.

Büyümede eksiye geçilmiş, yani fiilen bir küçülme yaşanmıştır ve bu bir Cumhuriyet dönemi rekorudur. Enflasyon üç hanelidir, % 150’yi bulmuştur; bu ise aynı dönemin bir başka rekorudur. İç borçlar ve dış borçlar her zamanki önlenemez yük(39)selişlerini sürdürüyorlar. Dolar 40 bin liranın üstündedir ve TL’nin ne değeri ne de itibarı kalmıştır. Dolar ve mark ekonomide fiilen TL'nin yerini almış bulunmaktadır. İşsizlikteki korkunç büyüme ise, zaten “istikrar tedbirlerinin temel ve zorunlu bir unsurudur; krizi hafifletmenin etkili bir çaresi olarak ele alınmaktadır. Ve hihayet, Cumhuriyet tarihinin büyük rekorlar serisine faiz oranları eklenmiştir. Hazine bonolarına %400'ü aşan yıllık faiz, devlet bütçesinin olduğu kadar Türkiye kapitalizminin de bugünkü özeti ve aynasıdır. Sonuç olarak, 5 Nisan Kararları ekonomik sorunları çözmemiş, tersine, ekonominin faize, ranta ve borsa spekülasyonlarına dayalı karakterini iyice pekiştirmiştir. Bu, tüm kriz dinamiklerinin yerli yerinde durduğu anlamına gelmektedir. Ekonominin bu rantiye karakteri rüşvetin, hırsızlığın, peşpeşe patlayan yolsuzlukların, yanısıra devletin mafyayla içiçe geçmesinin ve sermayenin mafyalaşmasının, özetle çürüme ve kokuşmanın görülmemiş boyutlara ulaşmasının da zeminidir.