Denebilir ki teorik gelişme sorununun özel önemi ve genel kapsamı üzerinde saflarımızda bugün genel bir açıklık egemendir. Bu elbette bir üstünlüktür. Ne var ki, bu üstünlüğü tersten ta mamlayan ve aşılamadığı ölçüde parti kimliği kazanma sürecimizi zaafa uğratan bir ciddi tutarsızlığımız da var. Saflarımızda bir çok yoldaş teorik-ideolojik gelişme süreçlerimizi şaşırtıcı bir edil genlikle izlemektedir. Yazı ve incelemelerimiz şöylece bir okun makta, bununla yetinilmektedir. Onları dikkatle, yeniden yeniden ve anlaşılmasını kolaylaştıracak ek kaynaklarla birlikte inceleme tutumuna nadiren rastlanmaktadır. Marksist-leninist teorinin esaslarını, bunları içeren klasik metinleri inceleme ve kavrama çabası da aynı şekilde son derece sınırlıdır. Marksist-leninist ol mak iddiasındaki insanların kendi dünya görüşlerinin temel kaynaklarına bu ilgisizliğini anlamak mümkün değildir. Dahası var. Buradaki her zayıflık ya da yetersizlik, hareketin ideolojik çizgisini doğru kavrama, özümleme ve yaratıcı bir biçimde pratiğe uygulama çabasını da zora sokar. Hatta denebilir ki olanaksız kılar. Somutta da böyle olmaktadır. Tasfiyeciliğe kolay kapılan bir takım unsurların yalnızca devrimci kişiliklerindeki zayıflıkların değil, fakat aynı zamanda Marksizm-Leninizmin devrimci teorisi alanındaki bilgisizliklerinin de kurbanı olduklarını unutmamak gerekir. ‘94 Dönemeci yazısının ideolojik kavrayışı derinleştirmeye, örgütte bir bütün olarak ideolojik düzeyi yükseltmeye çağrısı bu açıdan nedensiz değildir. Bu sorun başarılı bir gelişme sürecinin temel koşuludur ve zaten ilgili metinde de sorun böyle konul maktadır.
