Parti düzeyine ulaşabilmek için öncelikle temel ve taktik so runlara ilişkin olarak teorik-ideolojik perspektiflerimizi oluştur mak ve geliştirmek durumundayız. Küçük-burjuva devrimciliğini karakterize eden kendiliğindenci ve dar pratikçi gelenek bu temel sorunun anlamını ve önemini gereğince değerlendirmede ciddi karışıklıklara yolaçmıştır.
Bugünün Türkiye’sinde iki temel olgu yan yanadır. Bir yan da devrimci bir önderlikten yoksun yığınların kendiliğinden eyle mi, öte yanda yığınlara önderlik etmek iddiasındaki çok sayıda “öncü” grubun kendiliğindenci faaliyeti. İkinciler birinciye önder lik etmek iddiasındadırlar. Oysa önünden ötesini doğru dürüst göremeyenler olarak kendileri önderliğe muhtaçtırlar.
