Eksen yayincilik

Bu değerlendirmenin ışığında ele alındığında, 2. Genel Konferansımızı izleyen bir yıllık başarılı gelişme sürecinin kısa fakat özlü bir bilançosunu çıkaran ‘94 Dönemeci başlıklı temel belgede, önderlik sorununa özel bir vurguyla yer verilmesi kuşkusuz bir rastlantı değildir. 6 yıllık genel gelişme sürecimizin çeşitli zaaf ve yetersizliklerle içiçe yaşandığını tespit eden ‘94 Dönemeci, bunlar içinde “önderlik zaafiyeti”nin ayrı yer tuttuğunu vurgulamakta, sorunu ve o aşamadaki durumunu şöyle ortaya koymaktadır:

“Hareketimizin gelişme süreçlerini bir çok kere değerlendirdik ve bunların neler olduğunu her seferinde irdeledik. Kuşku yok ki bunlar içinde en büyük önemi taşıyanlardan biri, hareketimizin yaşadığı önderlik zaafiyeti olmuştur. ... Geride kalan yıllar içinde hareketimiz bir dizi “yönetici” çıkarmış, fakat yazık(149)ki hareketin gelişme ihtiyaçlarına yanıt verebilen birleşmiş ve kenetlenmiş gerçek bir önderlik ekibi çıkaramamıştır. Yönetici olma hakkı (“hukuk”u) kazanıp da hareketin önderlik ihtiyacına yanıt verebilen bir kişilik ve kapasite ortaya koyamayanlar, her zaman gelişme süreçlerini tıkayan bürokratik engellere, giderek bunalım öğelerine dönüşürler. Son derece elverişsiz koşullarda ortaya çıkan ve ilerlemeyi kolaylaştıracak olumlu bir geçmiş birikimi devralmayan EKİM, bu önderlik zaafiyetinin olumsuz etkilerini ve tasfiyeci sonuçlarını yaşamak durumunda kaldı. Olağanüstü Konferansımızın gündemini çok büyük ölçüde “EKİM’de Önderlik Sorunları” tartışmasının oluşturması bu açıdan şaşırtıcı değildir.