Bununla birlikte, I. Genel Konferans aşamasındaki örgütsel oluşumumuz, henüz çok yeniydi. Mahalli örgütler oturmuş olmak tan uzaktı. Etkin bir siyasal faaliyet için gerekli örgütsel-teknik altyapıdan yoksunduk; Aynı şekilde, kadro birikiminin esası, 1990(142)yılında saflarımıza hızla akan unsurlardan oluşmaktaydı. Nere deyse tümü ideolojik gelişmemizin etki ve gücüyle kazanılmış bu insanlar, gerçek kavrayış ve kişilikleriyle, henüz bizden uzak idiler. Geleneksel örgütlerin görüş ve pratikleri içinde şekillen miş kişiliklere sahip, daha da kötüsü, yenilgi döneminin zayıflatıcı ve bozucu izlerini belirgin biçimde taşıyan insanlardı. Önümüzde bunların ideolojik çizgimiz temelinde yeniden eğitimi, devrimci örgüt yaşamı ve siyasal çalışma içinde dönüştürülmesi gibi temel örgütsel görevler durmaktaydı. I. Genel Konferansta bu sorun üzerinde önemle durulmuştu. Eldeki insan malzemesinin kendi çizgimizde eğitilmesi ve dönüştürülmesi temel görevi, örgüt ya şamımızın önemli bir sorunu ve kadro politikasının temel bir bo yutu olarak tanımlanmıştı:
