Kuşkusuz bugün, daha doğrusu son 7 yıldan beridir, işçi sını fı içindeki çalışmaya özel bir ağırlık vermek, devrimci saflarda önemli bir pratik ayrım çizgisi olmaktan çıkmıştır artık. Zira sınıf çalışması, gelinen yerde, küçük-burjuva devrimci demokratik kim likle özdeşleşmiş bir iki istisna dışında, komünist olmak iddi asındaki tüm sol grupların ortak pratiğidir. Bugün “sınıf yöneli mi” bir ayrım çizgisi olmak bir yana, sözü edilen istisnalar dışın da hemen tüm grupları kesen ortak bir payda durumundadır. 12 Eylül yenilgisi, küçük-burjuva yığınları saran politik pasiflik ve nihayet ‘80’lerin ikinci yarısında işçi sınıfı hareketindeki belirgin öne çıkış, popülist ideolojiye bu alanda büyük bir darbe vurdu ve bu sorunu kavrayışta olmasa da pratikte kendiliğinden çözdü.
