PKK’nın 1984’te başlattığı silahlı ulusal direniş, ‘80’li yıl lar boyunce esas olarak bir gerilla savaşı olarak gelişti. Bu sa vaşın kadro kaynağı ve kitle desteği, ezici ağırlığı ile Kürt yok sul ve orta köylülüğüne dayanıyordu. Hareketin devrimci kimli ğinin, savaş kararlılığının, gelişme dinamizminin toplumsal daya nağı bu sınıf katmanları idi.
Silahlı direnişin sarsıntısı, devletin artan baskı ve terörü nün yarattığı tepki ve nihayet gerilla savaşına eşlik eden poli(112)tik çalışma, 1990 yılı başından itibaren bir çok kent ve kasabada yaygın bir politik kitle hareketine yolaçtı. Hemen tümüyle kent ve kırın yoksul emekçi tabakalarına dayanan bu büyük hareketli lik, Kürt özgürlük mücadelesinde bir sıçramanın ifadesiydi ve yeni safhaya geçişin açık göstergesiydi. O güne kadar kırda bir gerilla savaşı olarak gelişen hareket, artık kent ve kasabalarda devrimci kitle hareketleriyle birleşerek yeni bir güce ulaşıyordu. Hareketin aktif bir kitle dayanağına kavuşması, aynı zamanda sosyal tabanında bir genişleme anlamına geliyordu. Şimdi artık yoksul ve orta köylülüğün yanısıra, kent yoksulları, küçük-burjuvazinin değişik katmanları, öğrenciler ve kısmen işçiler ulusal hareketin kitle gücü içinde yeralıyorlardı.
