Dolayısıyla, “politik çözüm”ün sözünü bile duymak istemez gibi görünen sömürgeci Türk burjuvazisinin de gerçekte kendine göre bir “politik çözüm”ü var. Buna rağmen “savaş”ta bu kadar katı biçimde ısrar ediyorsa, bu tam da kendi düşündüğü politik çözüme uygun koşulları yaratmak içindir. “Savaş” burada basitçe “politikanın başka araçlarla devamıdır”. “Önce ez-sonra çöz” ola rak veciz bir biçimde formüle de edilen bu politik çözüm arayışı, sanılabileceği gibi, temelde ne ABD emperyalizminin ne de TÜSİAD oligarklarının “politik çözüm” arayışına terstir. PKK tümüyle bir yoksul sınıflar hareketiyken, emperyalizmi cepheden hedef alıyor ve sorunun devrimci çözümünde kesin bir ısrar gösteriyorken, “önce ez-sonra çöz” üzerine hiçbir tartışma ve anlaşmazlık yoktu. Kaldı ki formülün kendisi de zaten ABD patentlidir ve devrimci gelişmeleri durdurmanın, devrimci geliş melere yolaçan sorunları sistem içi çözümlere kavuşturmaya uy gun koşullar elde etmenin bir ifadesidir. 1989’daki ünlü Malta Zirvesi’nden beri bu formül esnetilmiş, “savaş” ehlileştirmenin, devrimci akımları düzen içi çözümlere razı etmenin bir aracına dönüştürülmüştür. ‘89 çöküşü emperyalist dünyanın işini bu açı dan hayli kolaylaştırmış, çeşitli kriz bölgelerinde sistemin çıkar larına uygun “siyasal çözüm”ler peşpeşe gelmiştir.
