Elbette kadrolar sorunu hiçbir zaman kendi başına konula maz. Bu, temelde doğru bir ideolojik-siyasal çizgi, yetkin ve ba şarılı bir önderlik, doğru bir çalışma tarzı ve nihayet devrimci bir iç örgütsel yaşam sorunudur. Kadro sorunu, ancak tüm bunla rın organik bütünlüğü içinde gerçek anlamını, dolayısıyla başarılı ve kalıcı çözümünü bulabilir. Bu böyle olmakla birlikte, yine de, tüm bu temel faktörlerin sağlıklı gelişiminin ve başarılı bir uyumunun, gelip kadrolar sorununun özel bir tarzda ele alınmasında düğümlendiği gelişme aşamaları da vardır ki, hareketimizin bu günkü durumu tam da budur. Kadrolar sorunundaki muhtemel bir çözümsüzlük, bir ideolojik-politik çizginin tüm gücünü boşa çıkarabilir; bir önderliği güçsüz duruma düşürebilir; belirlenmiş görev ve hedefleri kağıt üstünde bırakabilir; ve nihayet, örgüt yaşamında ve pratik çalışmada bir tarzı tutturabilmeyi zora sokabi lir, hatta tümüyle olanaksız kılabilir. Siyasal-örgütsel yaşamın diyalektik ele alınışı içinde, bu tür bir durumun kavranması, her hangi bir güçlük taşımaz.
