Fakat yakın dönem tarihinin sosyal hareketlilik ve devrimci siyasal mücadele açısından yaşadığı bu sıçrama, yazık ki ortaya bu hareketliliği ve mücadeleleri devrim amacına ve iktidar hede fine yönlendirebilecek devrimci önderlik odağı çıkaramadı. Be lirtmeye gerek yok ki, modern Türkiye’de, bu ancak işçi sınıfının(18)adına layık devrimci öncü partisi olabilirdi.
Dikkate değer olan olgu, bu süre zarfında bu iddiayla sayısız grup ve akımın siyaset sahnesinde ortaya çıkmasıdır. Önemli bir bölümü bu iddialarında samimi olan ve bu doğrultuda içtenlikle çaba gösteren bu grup ve akımlar, doğdukları toplumsal-siyasal ortamın koşulladığı sınırlılıkları ve yapısal yetersizlikleri aşamaya rak bu çabalarında başarısız kaldılar. İçlerinden bir kısmı kendileri ni işçi sınıfının öncü partisi ilan ettiler. Fakat zaman onların ger çekte bu nitelikten yoksun olduklarını pratik içinde yeterli açıklıkta gösterdi. Diğer bir kısmı ise geride uzun yıllar bırakmalarına rağ men bunu iddia etmek gücü bile bulamadılar kendilerinde. Bu güne kadar hala “parti inşa hareketi” ya da “parti öncesi örgüt’ler olarak kaldılar. Komünistler, devrimci hareketimizin yakın geç mişine ilişkin değerlendirmelerinde, bu genel başarısızlığın ideolo jik ve sınıfsal nedenlerini çözümlediler.
