Bakirköy ruh ve siNİr hastaliklari hastanesi

BEYOĞLU BELEDİYE HASTANESİ

Türkiye'nin ilk belediye hastanesidir. E-min Bey'in (Erkul) şehreminliği sırasında (1924-1928) Kuledibi'ndeki İngiliz Bahriye Hastanesi binasına taşınan Beyoğlu Zükûr Hastanesi (bak. Altıncı Daire-i Belediye Hastanesi) 1933'te İstanbul Beledi-yesi'ne geçmiş ve Beyoğlu Belediye Hastanesi adını almıştır. 1983'te Sağlık ve Sosyal Yardım Bakanlığı ile İstanbul Belediyesi arasında imzalanan 10 yıllık protokolle hastane bakanlık bünyesine geçti ve Beyoğlu Devlet Hastanesi adını aldı-

Günümüzde üç binada hizmete devam etmektedir. Bunların biri eski İngiliz Bahriye Hastanesi binasıdır. 1860'ta İngiliz Başkonsolosluğu olarak yapılan ikinci binada doğum servisi bulunmaktadır. Üçüncü bina ise 1963-1964'te poliklinik olarak yapılmış, sonradan üstüne dört kat çıkılmıştır. Binaların mülkiyeti İstanbul Büyükşehir Belediyesi'ne aittir.

Resmi 400 yatağı olan hastane halen 200 fiili yatakla çalışmaktadır. Dahiliye, hariciye, üroloji, kulak-burun-boğaz, göz, cildiye, radyoloji, kadın-doğum, biyokimya servisleri bulunan hastanede sadece nöroloji ve çocuk hastalıkları dallarında poliklinik hizmeti verilmektedir. Ayrıca patoloji ve bakteriyoloji laboratu-varları vardır.

NURAN YILDIRIM

BEYOĞLU İLÇESİ

İlin batı yarısında, Halic'in kuzeydoğu kesiminde yer alır. 20 Nisan 1924 tarihinde yürürlüğe giren 491 sayılı kanunla kurulmuştur. Beyoğlu İlçesi'ni kuzeyden Şişli İlçesi, doğudan Beşiktaş İlçesi ve

İstanbul Boğazı, güneyden Halic'in karşısında Eminönü ve Fatih ilçeleri, batıdan da Eyüp İlçesi çevrelemektedir. Eyüp, Fatih ve Eminönü ilçeleri ile olan sınırı Haliç vasıtasıyladır. Bu alan içinde yüzölçümü 9 krrf'dir. İlçe 35 mahalleden meydana gelmiştir. Bağlı bucağı ve köyü yoktur. Mahalleleri, Arap Camii, Asmalı-mescit, Bedrettin, Bereketzade, Bestan, Bülbül, Cami-i Kebir, Cihangir, Çatmalı-mescit, Çukur, Emekyemez, Evliya Çelebi, Fetihtepe, Firuz Ağa, Gümüşsüyü, Hacı Ahmet, Hacı Hüsrev, Hacımini, Ha-lıcıoğlu, Hüseyin Ağa, Kadı Mehmet, Kalyoncukulluğu, Kamer Hatun, Kaptan Paşa, Kâtip Mustafa Çelebi, Kemankeş, Keçecipiri, Kılıç Ali Paşa, Kocatepe, Kulaksız, Kuloğlu, Küçük Piyale, Müeyyet-zade, Ömer Avni, Örnektepe'dir.

Cumhuriyet döneminin ilk yıllarında, Beyoğlu İlçesi Merkez, Beşiktaş, Kemerburgaz, Şişli ve Taksim bucaklarından meydana geliyordu. Ancak 1930'da Beşiktaş İlçesi'nin kurulmasıyla önce Beşiktaş bu ilçeden ayrılmıştır. 1935 sayımında Merkez Bucağı'nın 3, Kemerburgaz Bucağı'nm 10, Şişli Bucağı'nın 2 köyü ve Taksim, Beyoğlu İlçesi'ni oluşturuyordu. Kemerburgaz Bucağı 1936'da kurulan Eyüp İlçesi'ne, Şişli Bucağı da 1954'te kurulan Şişli İlçesi'ne bağlanmıştır. 1970' ten beri, Beyoğlu İlçesi, mahallelerden oluşan bir idari yapıya sahiptir. Bu idari bölünüş altında Beyoğlu'nun nüfus gelişimi Tablo I'de görülmektedir.

Beyoğlu toplam nüfus bakımından artış değil, azalma göstermiştir. Bu azalma önceleri ilçe sınırlarının değişerek bir kısım arazinin ilçe sınırları dışında kalmasından, daha sonra ise normal gelişme düzeni içinde gelişebileceği herhangi bir yer kalmaması nedeniyle olmuştur.

Beyoğlu İlçesi'nde 1990 nüfus sayımına göre 229.000 kişi yaşıyordu. Bu nüfusun yüzde 53,8'ini erkekler, yüzde 46,2' sini ise kadınlar oluşturuyordu. Kadın nüfusun erkek nüfustan az olmasının nedeni ilçenin birçok mahallesinin artık ikametgâh amacıyla kullanılmamasın-dandır. Buna karşılık, erkek nüfusun kadın nüfusa oranla fazlalığı, 60 yaş ve ü-